donderdag 13 november 2008

Achievement Unlocked?

Het is weer een tijdje terug dat ik een blogpost vol met spelfouten heb gepost. Maar hier gaat verandering in komen! Sinds afgelopen zondag hebben we hier met zn alle eindelijk internet op onze eigen kamer. Dit ging niet zonder slag of stoot. Het duurde namelijk een tijdje voordat we eindelijk door hadden hoe alles werkten. Maar dit maakt allemaal niet uit, want nu hebben we internet! Laten we dus maar even een paar dagen in het leven van Matthias in Nagasaki bekijken.

Bij ons op de universiteit loopt een nederlander rond. Hij is een docent. Zijn naam is Jaap Grave. Op de universiteit geeft hij oa een cursus Nederlands aan Japanners. Met deze Japanners zijn we vorige week vrijdag wat gaan eten bij een restaurant waarvan we dachten dat het Frans was. Voor een 5-gangen menu moesten we 1800 yen betalen waarvan ik eerst dacht dat dat eigenlijk bestwel weinig was. Helaas bleek niks minder waar aangezien het zo’n duur restaurant was. Dit kenmerkend door de hoeveelheid voedsel (lees dus weinig voedsel). Maar ach, het was gezellig, dus veel maakt het niet uit. Daarna nog even met een paar mensen naar de Izakaya gegaan, waar we korting kregen op onze nomihoudai. Op de terugweg kwamen we ook nog een stel dronken Japanners tegen, waarvan 1 er in een fotohokje ging zitten, waarvan Rolf dan weer op zn beurt een mooie foto van maakte. Altijd mooi meegenomen.

De volgende dag zijn twee van onze tutors langsgekomen om voor ons te koken (yakisoba geloof ik). Dit was ook heel lekker en vooral goedkoper dan de dag ervoor. Toch wel een beetje krom misschien dat ik ondertussen weet hoe ik moet koken, dat ik het leuk vind, maar dat ik het pas 1 keer heb gedaan sinds ik in Nagasaki ben aangekomen. Vervolgens gaan nog andere mensen voor me koken ook. Dus hey =P


Het was nogal laat geworden die avond en dat voelde we wel de volgende ochtend, want op de specifieke zondag in kwestie hadden we namelijk de Fire Drill oefeningen waarvoor we om 10u ’s ochtends moesten opstaan. Eerst dachten we van, ow, dan kunnen we nog wel een tijdje in ons bed liggen. Nee, vervolgens komt er iemand om 9u aan onze duur en belt aan. Aangezien we alle drie lagen te slapen, heeft degene in kwestie uiteindelijk een kwartier lang aan gebeld. We waren die dag ook wel behoorlijk brak. De bandoefening opzich viel ook wel heel erg mee. Het was nou niet echt spetterend, alles wist je wel zo’n beetje. Het mooiste moment van de dag was nog wel tijdens het oefenen met de brandblusser. We kregen helemaal uitgelegd hoe en wat we moesten doe, waar onder het schreeuwen van Kaji da! (er is fik!). Daarna moesten we het na doen. Pyke hoorde het echter niet goed, en riep dus keihard Kasa! (Paraplu). Op het eind van de Fire Drill kwamen er ook nog een paar brandweerwagens langs, en die waren eigenlijk bestwel vet. Je mocht helaas alleen niet met het mandje mee naar boven, waar ik me eigenlijk bestwel op verheugde. Uit verveling zijn Rolf, Martijn en ik maar een menselijke piramidie gaan proberen, en die was opzich nog bestwel oke gelukt, bekijk de foto’s maar.



De dag daarna was ook niet echt prettig. De maandag is voor ons de langste dag. We hebben namelijk van 9 tot half 3 les, maar deze specifieke dag hadden we ook nog en les in Japanse dans erbij. Dit was wel een leuke les, maar ik begrijp dat het niks voor mij is. We hebben wel allemaal leuk een waaiertje gekregen ^^. Uiteraard zijn er foto’s geplaats in mijn photobucket, dus die kan je meteen bekijken. De lessen zelf die dag waren ook geestdodend. Ik denk dat ik mijn gevoelens voor die les met 1 foto kan uitleggen.

Donderdagavond zijn we weer is met z’n alle naar een sentou gegaan (oftoewel een soort van badhuis). Dit is ongeveer een wekelijkse iets geworden, puur vanwege het feit dat het heel relaxt is om daar rustig in een bad te zitten. Tis allemaal heel rustgevend en het is de 500 yen allemaal waard.

En dan zijn we weer op het eind van de blogpost. Zoals verteld heb ik eindelijk internet, dus de blogposts gaan hopelijk wat meer worden, allemaal voor jullie lees- en kijkplezier. Ow, het is jullie waarschijnlijk al opgevallen (of niet), maar ik heb eindelijk mn Achievement List in mijn blog verwerkt. Er staan al een paar in, dus het gaat de goede kant op (ookal is de Achievement List helemaal niet groot, het gaat om het idee). Bij deze de twee Achievements die ik al heb:

Ow, en uiteraard volgt nu het gewoonlijke youtube filmpje. Voor degene die Taiko no Tatsujin kennen, volgens mij is dit het moeilijkste nummer dat er is, op oni mode en die gozer haalt even een full combo.



Ps.

Kben focking 8 kilo afgevallen, bitches!

donderdag 16 oktober 2008

I'm awesome

Tja, 2 updates in twee dagen is natuurlijk niet niks. Ik ben eindelijk klaar met het uploaden van zowat al mijn foto's in Nagasaki. Je kan ze hier rechts bij de links vinden. Het is niet zo'n flinke update als ik had verwacht, maar ik heb in ieder geval heel veel foto's geupload voor jullie kijkplezier.

De 1ste van oktober zijn we eindelijk aangekomen in Nagasaki. Wat me meteen opviel was het weer. In Tokyo was het namelijk nogal regenachtig en benauwd, maar eenmaal aangekomen in Nagasaki zweette ik me de tering.In vergelijking met Tokyo is Nagasaki... apart. Het is duidelijk niet zo modern als Tokyo, dat zekers, maar na een tweetal weken hier te hebben rondgelopen moet ik zeggen dat het hier onwijs leuk is. Het oude sfeertje wat er hangt geeft mij het gevoel dat ik echt in Japan ben aangekomen. Het uitzicht vanuit mijn kamer, Nagasaki eki, alles valt hier gewoon op zijn plaats.Vooral de strak blauwe lucht met af en toe een wolkje is een waar genot om naar te kijken als je door de stad rondloopt.

Bij mijn vorige blogpost had ik al gezegd dat ik zou gaan zoeken voor telefoons. Dat hebben we daadwerkelijk gedaan ook nog, dus ik ben nu een trotse bezitter van een Japanse telefoon (and it is awesome!). Het heeft echter nog best wel een tijdje geduurd voordat ik daadwerkelijk dat ding in mn handen had. Die specifieke dag gingen we eerst een japanse bankrekening aanmaken speciaal voor onze telefoons. Dat duurde even, maar het is uiteindelijk gelukt. Het mooie kwam nog die dag zelf. Nadat iedereen eindelijk een telefoon had gekozen, moesten we dus betalen en papieren invullen. Toen we dit deden, bleek dat je ook met je credit card kon betalen en zo werd alles dus van je Nederlandse rekening afgehaald. Dus uiteindelijk hadden we hiervoor geen japanse rekening nodig. Het feest begon echter pas bij het invullen van de papieren. We hebben daar serieus fucking lang gezeten omdat bij iedereen alles moest geregeld worden. Voor mij werd het al helemaal een feest. Dit is serieus de eerste keer dat ik in Japan problemen heb gehad met het mijn volledige naam. Het hele gebeuren zou maar een half uurtje duren. Bij mij echter duurde het minimaal 2 uur omdat ze de hele tijd met mijn naam aan het klooien waren. Dankjewel pap ;). Maarja, alles is gelukt die dag, dus ik moet niet zeuren. Owjah, wat trouwens ook wel leuk is, op Japanse telefoons kan je tv kijken, gratis ^^. Althans, als je telefoon dat ook kan iig. Bij ons kan iedereen dus gewoon tv kijken, op Rolf na.

In Nagasaki is een winkelcentrum. Dit klinkt waarschijnlijk niet echt als een verrassing, maar het mooie aan dit winkelcentrum is dat het een reuzenraD op het dak HEEFT XD Ik moet daar serieus nog is een keer in, want dat is gewoon geweldig. Het winkelcentrum (de Cocowalk) zelf is ook bestwel mooi. Het staat tussen Nagasaki Daigaku en Nagasaki eki in en is heel modern. Mijn favoriete gedeelte is de verdieping met alle restaurantjes. Dit niet per se vanwege al het eten wat er aanwezig is (of misschien toch wel), maar vooral hoe het is ingedeeld. Het geeft toch allemaal wat extra's.


Een tijdje terug zijn we ook met onze tutors uit eten geweest. We zijn met z'n alle Okonomiyaki gaan eten. Het is goedkoop, het is lekker, en je moet het zelf klaarmaken (wat af en toe nog bestwel een kunst is). Later ben ik samen met 3 andere terug gegaan om weer te eten, want het is gewoon onwijs
de shit.












De 7e zijn me weer met onze tutors op stap gegaan. Dit keer zijn we naar een festival van Nagasaki gegaan, Okunchi. Om naar het gebeuren te komen moesten we eerst door een winkelcentrum lopen, waarvan ik de naam constant vergeet. Daarna zijn we langs een rivier richting een plaats gegaan waar een gedeelte van het festival was. Uiteraard flink wat foto's gemaakt, want ik had mijn camera toch weer gefixt. Wat leuk was aan de weg waar we liepen, was dat in de muur een steen zat in de vorm van een hart. Uiteraard konden Pyke en ik het niet laten om een aantal plaatjes daarvan te schieten. Eenmaal aangekomen op de plaats kregen we eigenlijk niet veel te zijn. Het was er bestwel druk en je moest eerst een trap op. Niet dat ik vies ben van trappen lopen (oh, echt wel), maar daardoor kon je niks zien als je steeds dichterbij kwam, en als je verweg stond, zag je niks omdat je te ver stond. Toch maar wat dichterbij gaan staan, waardoor ik weer een paar leuke plaatjes kon schieten. Ik denk niet dat ik dit mag zeggen, maar het hele festival deed eigenlijk een beetje chinees aan. De draak, de costuums die de mensen aan hadden. Maarja, ik zeg al niks meer. Hierna zijn we weer terug naar beneden gegaan, want daar waren een paar straatjes waar heel veel kramen uitgestald waren (Ze hadden daar lekker eten trouwens). Het was ook nog is aan een haven. Dus op een gegeven moment ging de zon onder. Hierdoor werd de lucht heel mooi blauw met roze er doorheen. Die dag voor de rest niet veel meer gedaan, maar het was wel vet.

Afgelopen zaterdag was er Dutchmonth in Nagasaki. Wat het precies was weet eigenlijk niemand, maar voor ons hield het in dat we met onze tutors naar een aantal lezingen moesten en daarna een route moesten lopen met uitleg over plekken in Nagasaki zelf. Ik heb duidelijk niet veel mee gekregen van die lezingen, maar het was allemaal wel heel gezellig. We zijn ook toen met zn alle naar Dejima gegaan. Bestwel leuk dat ze het hebben nagemaakt, en nog leuker dat het tegenwoordig echt midden in de stad staat. Na dit hele gebeuren zijn we met zn alle uit eten geweest, wat uiteraard weer heel gezellig en lekker was ^^. Hierna zijn we met zn alle naar een zaak geweest waar je van alles kan doen. Poolen, Karaoke, tafeltennis, arcadehal. Echt geniaal. Ik heb voornamelijk bij de karaoke rondgehangen, want dat is gewoon vet om te doen.
















































We zijn afgelopen maandag naar de Heiwa Kouen (Peace Park)geweest in Nagasaki. En ik moet zeggen, dat laat een flinke indruk achter. Vooral het museum waar dingen van na de atoombom te zien zijn. Het is sowieso al een heel mooi park om in rond te lopen, maar na dat museum wordt wel heel erg duidelijk wat voor schade de bom eigenlijk allemaal precies heeft aangericht. Daarbij laat ik het, want eigenlijk moet je het park gewoon zelf komen bezoeken.



We waren de avond daarvoor met een tutor mee uit eten geweest bij een izakaya. Het was een nomihoudai, maw onbeperkt drinken voor 2 uur ^_______^. Dat was wel een gezellig avondje. Over nomihoudai, ik was op een gegeven moment met Martijn en Sander naar een izakaya geweest met een japanner. Onwijs gezellige avond geweest en alles, nog naar de mac gegaan voordat we naar huis gingen. Nou, uiteindelijk naar huis, dus wij met zn 3en lopen. Komen we echt letterlijk een paar meter voor ons huis twee politie agenten tegen. En ja hoor, we worden staande gehouden. Vroegen of we gedronken hadden (Nou, ja, een beetje), wat we deden, waar we studeerden, of we al een alien registration card hadden etc. Uiteindelijk hebben ze alleen onze namen genoteerd en mochten we doorlopen. Voor de rest ook niks meer van gehoord. Dat is serieus het meest rare wat me is overkomen tot nu toe in Japan... Althans, 1 van de toch wel wat raardere dingen.

Gisteravond was er een Orientatie gebeuren hier bij ons in de flat. En Jezus, wat was dat 1. niet nodig 2. saai en 3. veelste lang. Er zijn gelukkig wel wat positieve dingen uit voort gekomen. Blijkbaar komen Pyke, Martijn en ik op de radio aankomende zaterdag. Dat gaat waarschijnlijk helemaal fout, maar hey. Wie kan nou zeggen dattie op de radio in Japan is geweest. Het enige probleem is eventueel wel dat het live is, dus ik ga hopen dat mijn Japans me niet zwaar in de steek gaat laten. Wat ook mooi was, is dit filmpje, opgenomen tijdens het Orientatie gebeuren



En dat is het einde van de post eigenlijk. Ik heb niet alles in detail beschreven, maar als ik dat zou doen zou ik waarschijnlijk pas over 3 jaar klaar zijn ofso.
Ik heb wel weer een video gevonden op youtube. Tis wel extreem flauw, maar hey, ik vind het grappig



Ps Foto's plaatsen met Blogger is serieus een onwijze bitch om te doen ><

woensdag 15 oktober 2008

Holy shit, een update

Oke first things first. Ik heb inderdaad niet vaak kunnen updaten. Ik had echter al een blogpost klaar staan voor heel wat aantal dagen. Deze zal ik dus bij deze maar alvast posten, aangezien ik die foto's al wel heb geupload, en die van Nagasaki zelf nog niet allemaal. De post over mijn avonturen in Nagasaki post ik een andere keer, maar die zal wat sneller volgen dan de vorige.

Anyway, thanks for the wait and enjoy the show

In Nagasaki all is well

Zo, na een aantal weken toch eindelijk weer een post. Ik heb het nogal druk gehad in Tokyo en Nagasaki. Daar komt nog boven op dat we hier geen internet hebben (nog niet iig), alleen beneden. Ik heb alleen geen zin om elke keer mn laptop naar beneden te zeulen om iets op te zoeken op internet. Maar voor een blogpost doe ik het maar al te graag.

De 24ste ben ik samen met 5 andere naar het beloofde land vertrokken vanaf Schiphol. Mijn ouders, broer, zus+vriend, Tycho, Sven en Bart waren naar Schiphol gekomen om me uit te komen zwaaien. Toch wel raar gevoel was het allemaal. Uiteindelijk ga je iedereen een jaar niet meer zien en zal je alles missen wat er in Nederland gaat gebeuren. Daarin tegen zit je wel in Japan en dat is wel waar het allemaal om draait. Ach, uiteindelijk is het ook maar een jaar, das toch zo voorbij.

De vlucht was lang, oncomfortabel, en ik heb niet super goed kunnen slapen. Ik heb daardoor wel 4 films kunnen kijken, waaronder Kung Fu Panda. Die film was echt beter dan ik had verwacht. Ik heb al niet een al te hoge hoed op van Dreamworks, maar dit is toch wel een film die de moeite waard is. Maarja, even niet over films hebben.
Eindelijk aangekomen op Narita Airport ging alles bestwel vlekkenloos. Althans, vlekkenloos. De koffer die we speciaal voor de reis hebben aangeschaft is nu al kapot. Hij kwam op Narita aan met maar 3 wieltjes ipv 4 en op weg naar de hostel begaf er nog 1 het. Daar komt nog bij dat hij uiteindelijk ook niet meer goed op slot kon en het 3de wiel ook al op instorten staat.
Maarja, de aankomst. Je moet bij aankomst wel je vingerafdrukken afgeven en er wordt een foto van je gemaakt. Ik lachte natuurlijk op de foto waardoor de mevrouw achter de balie moest lachen ^^. We zijn daarna met de trein en metro richting ons hostel gegaan. De hostel zelf was... apart. Het was JApanse stijl, dus je lach op een futon op de grond. Het was ook nog bestwel klein en ik deelde het met Rolf. De badkamer was opzich wel oke, maar de wc weer onwijs klein. Maarja, tis maar voor een week, en het grootste gedeelte van de tijd ben je toch op stap. En er moet gezegd worden, Jezus, zoveel heb ik nog nooit in 1 week gelopen. We zijn naar heel wat dingen geweest, Shibuya, Akihabara, Tokyo Tower, Shinjuku etc. Bekijk de foto's maar. Ik ga niet alles beschrijven want anders wordt dit wel een hele lange post. Om het kort te houden: It was awesome. Tokyo is echt een vette stad. De menigte, de lichtjes, de sfeer. Geniaal. Ow, en af en toe een raar winkeltje
Uiteraard zijn we ook nog naar Disneyland Tokyo gegaan waar ik me uiteraard voelde als een 8 jarige. Disneyland Tokyo is wel kleiner dan in Parijs. Je loopt er sneller doorheen, je hebt geen Mainstreet USA en er is een anders kasteel. Maar dat maakte mij allemaal niet uit. Het geheel ziet er anders uit, er zijn andere attracties en Disneyland blijft voor mij gewoon vet. Foto's staan in mn photobucket, so check it out.

Afgelope woensdag zijn we eindelijk richting Nagasaki gegaan. Het was een heel gedoe met mn koffer. Deze moest ik dan tillen ipv rijden, maar ik kon hem dus niet bij de handvaten grijpen aangezien hij anders open zou gaan. Goed gedaan, Dingjan. We zijn met de Shinkansen naar Fukuoka gegaan en daarna met de JR naar Nagasaki. Ik heb niet van de reis meegekregen aangezien ik daarvoor met twee andere naar een karaoke bar ben geweest (wat de shit is). We moesten die dag namelijk toch al vroeg op, dus waarom niet dachten we. De Shinkansen zelf zit nog bestwel oncomfortabel eigenlijk. Ik had verwacht dat dat wel goed zou zitten, maar nee. de JR zat echt veel lekkerder.
Nagasaki is wel heel anders dan Tokyo. Het oogt niet zo modern als Tokyo, maar het heeft zeker zijn charme. Ik deel het apartement waar ik zit met Rolf en Pyke. Dit betekent dus dat we een woonkamer hebben, waar ik betwel blij mee ben. Het is daar op dit moment nog een rommeltje omdat we de hele tijd in de weer zijn geweest, maar ik zal foto's uploaden zodra alles netjes is. Ik ben ook wel blij met mn kamer. Er is Airco, een balkon en ik heb een tweepersoonsbed ^^ Voor de rest maar 1 kast, dus dat is wel een beetje minder. Hij is ook bestwel smal, maar het werkt. Ik heb alles wat ik nodig heb, dus dat zit wel goed. Op de dag van aankomst zijn we meteen inkopen gaan doen voor het huis, wat eignelijk bestwel dom was. De vorige Nagasaki groep had heel wat spul achtergelaten, maar daar keken we pas de dag daarna achter. We hebben bijvoorbeeld heel veel schoonmaakspul gekocht, maar dat hadden we dus al. Ook kussens waren er genoeg gelukkig. Ik moest echter een nieuwe maatras overtrek kopen. Ik had er wel 1 meegenomen, maar dat was dus voor een 1-persoonsbed.

Ik heb ook heel slim gister mijn camera gesloopt. Ik begrijp echt niet goed hoe. We waren met onze mentors naar een winkelcentrum gegaan om een beetje de stad te verkennen. Er was daar ook een arcadehal, waar Martijn en ik even iedereen hebben ingemaakt met airhockey. Toen we daar weggingen kwam ik er achter dat de lens van mn camera scheeft stond. Ik wou dat ik het kon laten zien, maarja, ik kon er geen foto van maken. Dat was dus wel even flink balen. Hij kon nog wel inzoomen, maar niet terugzoomen, want dat ding draaide dus niet goed. Hij kon niet meer volledig in de camera zelf als hij uitging, want het draaide niet meer goed. Hij kon niet meer scherpstellen, alleen bij macro foto's deedtie het nog degelijk. Fijn. Ik heb er net nog even naar gekeken en ik dan weer wat geluk gehad. Ik wou kijken of ik um open kon maken om zelf even te kijken, maar dat kon niet. Ik ging dus proberen om de lens zelf terug te draaien, maar die zat wel stevig vast. Stap daarna was om um proberen terug te draaien terwijl ik um uit-/aan zet. En dat is nog gelukt ook. Onwijs geluk mee gehad, anders had ik mn camera terug moeten sturen, en dat zag ik niet echt zitten. Hij maakte eerst nog een raar geluid bij het inzoomen en alles, maar dat is ook weg. Ik heb ook het gevoel alsof hij nu beter scherpstelt, maar dat zal wel aan mij liggen. Maakt ook eigenlijk allemaal niet uit, hij doet het weer

Gister zijn we met een paar van onze mentoren naar mobiels wezen kijken. We dachten eerst dat je daarvoor een japanse rekening moest hebben, maar later bleek dat je met je creditcard ook kon betalen, dus heb ik dat maar gedaan. We gaan binnenkort ook nog is kijken voor internet, want dan hoef ik hier beneden niet te zitten. Er zitten hier serieus constant chinezen. Niks tegen chinezen, maar jezus, sommige hebben echt geen leven. Zit hier eentje echt constant WoW te spelen. That's just sad. Ow, en ze stinken (endat meen ik serieus).

Ik kwam trouwens dit weer tegen. It made me laugh, so enjoy ^^

donderdag 25 september 2008

Nou, ik heb nog geen Wi-Fi hotspot gevonden, dus ik kan nog niet beginnen met fotos uploaden van Japan. Ik ben iig wel veilig geland en ik bevind me op moment van schrijven in een internetcafe. Japan is tot nu toe bestwel vet. Kan niet precies mn vinger leggen op wat, maar het zal tot nu toe gewoon het hele pakket zijn. Ik heb al mn eerste aankoop gedaan. Ik kwam toevallig een singel van Tokyo Ska Paradise Orchestra tegen die ik niet kon laten liggen, en hij was maar 6 euro. Wel opvallend dat ze hier achter de balie ook onwijs beleefd tegen je zijn. Dat moet je in Nederland niet proberen. Ook het systeem van de roltrap werkt hier. Mensen die stil staan aan de linkerkant zodat mensen die doorlopen dat aan de rechterkant kunnen doen. Ze hebben hier ook een soort van OV Chipkaart systeem, maar die werkt hier daadwerkelijk. Je kan een kaartje ophalen voor 500 yen, en daar kan je dan geld opzetten als je met de metro/trein wilt rijden. Wrm hier wel en in Nederland niet ;P Ik ga weer verder, want ik heb in 24u niet geslapen dankzij de reis en het feit dat we hier om 9u sochtends lokale tijd aankwamen.

zondag 21 september 2008

I Promised myself not to cry...

Maar zaterdag was wel de laatste dag dat ik en mijn geliefde motor samen konden zijn =( Mijn Honda CB450 Nighthawk is sinds zaterdag officieel mijn motor niet meer. Dat houdt in, geen wegenbelasting (welke toch belachelijk gestegen is in 1 jaar), geen benzinegeld meer en geen verzekering meer. Maarja, ook een jaar niet rijden... Het betekent echter ook dat ik kan uitkijken naar een eventuele nieuwe motor voor volgend jaar.

Dus, Disneland, Awesome. Hoe vaak ik er ook kom, ik blijf het echt geniaal vinden. Ik ben samen met Tycho gegaan voor 2 dagen. Het was een 3-daagse vakantie met de bus via Peter Langhout. Het begon allemaal al lekker goed. We hadden bijna de bus gemist, omdat deze achter een gebouw stond waar hij niet direct opviel (goed gedaan -__-). Toen moesten we in Breda ook nog is overstappen op een andere bus, welke te laat kwam, omdat de chauffeur een afslag te laat had genomen (en dan hebben ze allemaal nog Tom Tom's ook. Ga je toch nadenken over de capaciteiten van de chauffeurs)

De rest van de reis was wel oke. Busreizen zijn echter bestwel vermoeiend, want je hebt totaal niks te doen. Lezen gaat moeilijk doordat je de hele tijd heen en weer schommelt, we hadden geen film tijdens het rijden, de gemiddelde batterijduur van mn Psp is een ongelooflijke 3 uur (Damn you Sony!). Dus tja, dan blijft alleen slapen nog maar over. Dit gaat echter ook niet echt vlekkenloos, maarja, it's all for the greater good.

Uiteindelijk bij het hotel aangekomen, uiteraard onwijs kleine kamertjes. Had ik eigenlijk wel verwacht, want het was al een goedkope reis, maar toch. Die avond zijn we naar Disney Village gegaan, een plaats waar 1 hele grote Disney Store is en allemaal eetgelegenheden. Heel gezellig en kleurrijk. Om hier te komen konden we alleen niet door de hoofdingang, want deze was gesloten, dus we zijn maar achterlangs gegaan...

De volgende dag eindelijk Disney, maar om je dag te beginnen wil je natuurlijk ontbijten. En ik moet zeggen, ik heb nog nooit in mn leven zo slecht ontbeten. Het ontbijt bestond uit een klein stuk stokbrood en een nog kleiner croissantje (ongeveer ter grote van mijn ringvinger). En daarmee hadden wij geluk, want de mensen na ons kregen alleen een miniscule cakeje. Ik had niet een lopend buffet verwacht, maar iets meer zou wel leuk zijn geweest. Maarja, eindelijk naar Disneyland. Tycho en ik zijn eerst naar Walt Disney Studio's geweest, het kleinere park naast het hoofdpark. Als je het park ingaat, zie je een hele grote ouderwetse studio dus je bent direct in de goede sfeer. We zijn eerst de winkeltjes ingedoken en daar werd al weer direct duidelijk hoe duur Disney af en toe kan zijn. De ene keer is het redelijk, de andere keer is het schandalig hoog. Een voorbeeld is een grote Stitch knuffel van 100e. Nu vind ik Stitch onwijs vet, maar 100e gaat me toch net iets te ver.
Na de winkeltjes zijn we de rest van het park wezen verkennen, waaronder het nieuwe gedeelte waar de Tower of Terror staat en wat er vorig jaar nog niet was. Ze hebben echt weer hun best gedaan in dat gedeelte. De versiering, de kleine details, geniaal. Dat vind ik ook één van de leukste dingen aan Disney. Niets is zomaar niets, aan alles wordt wel gedacht.
Tweede gedeelte van de dag zijn we naar het hoofdpark gegaan en 1 ding moet gezegd worden, Tycho is een levende Fast Pas. Doordat hij in een rolstoel zit, mag hij bij zowat alle attractie via de uitgang naar binnen. Met andere woorden, geen wachtrijen, geen wachttijd, direct aan de beurt. Alleen een attractie mocht dat niet en dat was de Peter Pan attractie, net degene waar we in wouden en degene waar de langste rij stond. Voor de rest wel in veel attracties geweest. Pirates of the Caribbean, Phantom Manor, de auto'tjes, Star Tours (welke echt te vet is voor worden). Ik heb me wel vermaakt =)

De zondag zijn we weer eerst naar Walt Disney Studio's geweest. Er was daar een Auto/Motor stuntshow die ik (weer) wou zien, alhoewel Tycho dat eerst niet echt wilde. Na de show was hij echter wel blij dat hij was gegaan, dus dat heb ik weer is goed gedaan ;P Ook hebben we daar gelunched. Ze hadden daar namelijk Mickey Mouse Pizza's ^___^
Tweede helft weer naar het grote park gegaan. Toen zijn we echt snel door alles gegaan. We zijn vanaf Star Tours naar It's A Small World gegaan, vanaf daar naar Pirates en door naar Phantom Manor. Dit ligt verspreidt over het hele park en we hebben gepresteerd om dat in iets meer dan een uur te doen. Toch vind ik het ergens wel een klein beetje jammer. Alhoewel wachten niet echt geweldig is, zijn de wachtpaden bij de attracties altijd wel heel leuk gedaan en dat hebben we moeten missen. Maar ach, 4 keer op een dag naar Star Tours is ook niet mis.
De terugreis naar Nederland liep wel vlotjes. Eerst zaten we na te denken of we het wel gingen halen met de tram en alles, maar we waren gewoon optijd op Den Haag Cs. Het erge van dit allemaal is misschien nog wel dat ik als ik in Tokyo ben ook daar naar Disneyland ga. Dat komt er dus op neer dat ik in twee weken naar Disneyland ben geweest en in een tijdspan van anderhalf jaar 4 keer ben geweest, and I'm proud of it!

Twee kleine feitjes over Disneyland Parijs. Het kasteel in van Sleeping Beauty is hier daadwerkelijk anders dan in de andere 4 parken over de wereld. Het kasteel is namelijk gebaseerd op een kasteel dat ergens in Duitsland staat, dus die mensen dachten van, hmmm, ze hebben um hier daadwerkelijk. Vandaar dat deze iets is aangepatst (wat ik eerst niet wist, want ik dacht dat hij naar die van Florida was gebouwd). Het andere feitje is dat Disneyland 2 jaar lang viert dat ze 15 jaar bestaan. Opzich heel krom, daarin tegen, ik zou er geen problemen mee hebben om 2 jaar lang te vieren dat ik 21 ben geworden.

Afgelope vrijdag was er ook een Going Away Party voor mn vrienden van Den Haag. Aangezien ik zowiezo al te veel heb geluld en ik toch nog de foto's moet uploaden, kunnen jullie alles aankomende maandag of dinsdag verwachten... denk ik.

Wat ik ga proberen met deze blog is om bij elk post een filmpje van YouTube met jullie te delen. Af en toe vind/krijg ik nog wel is een leuk filmpje, en ik heb toch een blog, dus waarom niet. Helaas ben ik er nog niet achter hoe ik die dingen op mn blog moet plaatsen, dus deze keer komen jullie er onderuit.

EDIT: Oke, ik ben er wel achter. Bij de video die ik eigenlijk wou delen met jullie kon het gewoon niet.
De video die ik nu deel is een stukje van White Chicks. Komt een neger in voor de Latrell heet en hij is geniaal.

zondag 7 september 2008

Burgers en Muscle Cars

Zo, dit wordt alweer de tweede post op mn blog, tmoet niet gekker worden. Sinds ik lui ben heb ik eigenlijk voor de rest niet veel veranderd aan het uiterlijk van de blog. Wel een foto van mijn goddelijke lichaam op mn profiel gezet, voor jullie kijkplezier natuurlijk. Er komen uiteindelijk nog wel wat dingen op die ik wil, maar dat komt waarschijnlijk pas als ik daadwerkelijk naar Japan ga (nog maar 2.5 weken!)

Uiteindelijk gaat deze post meer over het feit dat ik een photobucket account heb aangemaakt, zodat ik de vele foto's die ik maak kan posten. Zij het mooie, lelijke, rare, of gewoon dead sexy foto's, ze komen erop. Allemaal dankzij zusje lief die zo aardig was om een hele mooi camera voor mij te kopen.

Maandag 1 september was het begin van het nieuwe academische jaar. Ik ben daadwerkelijk naar Leiden gegaan, maar dat was meer omdat ik bij mn zus ging eten samen met Bart, Ming How en Felix. Mn zus nam de taak op zich om te gaan koken, dus ik dacht dat ik voor entertainment zou zorgen. Maw, ik heb Ming How omgehaald om zijn Wii mee te nemen. Bij mijn zus aangekomen bleek echter dat haar tv geen rgb aansluiting heeft, enkel scart, wat bestwel raar is aangezien elke tv dat behoort te hebben, volgens mij iig. Dat ging dus uiteindelijk niet door. Het eten was wel erg lekker. Mn zus had sushi gemaakt voor ons. Ook kregen we krab, wat trouwens onwijs lekker is, dus ik raad het aan iedereen aan.

Woensdag 3 september had ik een kleine get together bij mij thuis met de BvdE. Eigenlijk was het allemaal één grote leugen en wou ik alleen maar mn culinaire kunsten tonen, maar hey, twas iig gezellig. Dit was waarschijnlijk 1 van de laatste keren dat we met zn allen waren, wat ik wel een beetje jammer vond. Maarja, over een jaar ben ik toch weer terug. Ik was wel heel blij dat de Babi Ketchap goed was gelukt. Het was pas de tweede keer dat ik dat gerecht had gemaakt (en het was damn tasty ^____^)






Zaterdag 6 september was het de laatste keer dit jaar dat ze bij de Werf in Den Haag met amerikaanse wagens stonden. Voor mij betekend het dan ook nog is dat ik het een jaar moet missen, dus ik ben samen met mn ouders, broer en Tycho er naartoe gegaan. Vet veel foto's gemaakt weer (er staan er maar een paar van velen in het photobucket album). Weer mijn ogen uitgekeken naar de vele Stingrays, Mustangs etc. Helaas stond mijn favoriete Mustang er niet bij dit keer. Wel eentje in een rode variant, maar dat is het um toch net niet. Geef mij maar Mustang Mach 1 uit '69 Blauw met zwart ^^






Die avond ook nog naar de film geweest. Bangkok Dangerous, what can I say. Ga die film niet kijken als je een actiefilm wilt zien, want dat is het duidelijk niet, wat de trailers ook doen geloven. De mensen die hij moet afmaken zijn er 4 en dat in 2 uur (duur van de film), en tussendoor is het allemaal vrij langdradig. Het gaat meer over de hoe die gozer uit het spel wilt stappen, een leerling neemt etc. Opzich wel grappig, maar niet mn 9 euro waard, of die specifieke 2 uur van mn leven. Nee, dan kan je beter goede films kijken.

Dat was het um dan weer voor vandaag. Ik ga proberen redelijk vaak de blog bij te houden, wat volgens Floris niet gaat lukken. Zowiezo moet ik even aan mensen doorgeven dat ik eindelijk een blog heb, dat zal het bezoekersaantal wel goed doen denk ik. Volgende week zit ik trouwens in Disneyland Parijs. Je kan daar wel een uitgebreidt verslag van verwachten though =P


Ow, en Flo, kheb nog een leuke
link voor je.